Keuzes maken..... soms zijn ze makkelijk en soms zijn ze moeilijk! Voor mij, als een echte Weegschaal, geldt vaak het laatste. Er komt namelijk bij mij meestal eerst een hoop wikken en wegen aan te pas. Behalve nu, hoe gek dat ook in deze context moge klinken. Eigenlijk heb ik geen keus namelijk, althans... zo voelt het al vanaf de dag dat ik te horen kreeg dat ik 60 tot 80 procent de kans heb om borstkanker te krijgen. Want wie wil er nou borstkanker krijgen? Ik zeker niet!
Mijn 'keus' was dan ook snel gemaakt. Vorige week had ik mijn eerste afspraak bij de chirurg in de Daniel den Hoed kliniek in Rotterdam. Het was de bedoeling dat het een orienterend gesprek zou worden, maar met de gedachte dat er toch nog een wachtlijst van een jaar zou zijn (dat had ik gelezen op internet) en ik genoeg tijd zou hebben om eventueel van gedachten te veranderen vertelde ik haar dat ik alvast op de wachtlijst geplaatst wilde worden. Groot was mijn schrik dan ook toen ze zei dat ik in oktober al geholpen zou worden. Jeetje over twee maanden al!
Aan de ene kant ben ik blij en opgelucht dat mij (vooralsnog) een jaar 'tobben' en de kans op borstkanker en eventuele uitzaaiingen en chemotherapieen bespaard blijft. Aan de andere kant voel ik me bang, nerveus, onzeker én verdrietig. Zal het veel pijn doen? Hoe zal het straks zijn en hoe zal ik me voelen zonder mijn eigen vertrouwde borsten, mijn vrouwelijkheden, 'mijn harries' zoals Georgina Verbaan ze ook liefkozend noemt? Hoe gaat mijn omgeving en de buitenwereld reageren? In hoeverre zal mijn leven veranderen? Zal ik ooit nog een man en kinderen krijgen? zijn enkele van de honderden (onzinnige?) vragen die nu door mijn hoofd spoken. Afijn... de tijd zal het leren! Volgende week eerst maar eens naar de plastisch chirurg en de psycholoog.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve Marcia,
BeantwoordenVerwijderenIk las je verhaal met tranen in mijn ogen want oh ik snap je angsten maar al te goed, maar wat heb ik een bewondering voor jou ! Je bent echt een kanjer dat je voor deze oplossing durft te kiezen en dat jij die stap durft te zetten en de keuze maakt om niet ziek te willen worden. Ik snap maar al te goed dat dit een héél zware beslissing voor je is. Maar langs de andere kant ben ik oh zo blij dat je van héél wat ellende gespaard zal blijven. Trek je aub niets aan van de buitenwereld ! Mensen die van het écht met je menen houden van je omwille van wie jij bent en niet om je verpakking. Pas op ik was er ook doodsbang voor hoe anderen zouden reageren hoor ! Je zal nu denken pfff die Chris heeft makkelijk praten hé en gelijk heb je. Ik ben net klaar met m'n laatste chemokuur en wacht nog in volle spanning af tot ik onder de scan mag. Dat bang afwachten wens ik écht niemand toe. De man die jou waard is zal je even liefdevol bekijken als elke andere en de rest ? Ach die weten gewoon niet wat ze missen. Kinderen ? Tja het zal wss zwaar worden als je op dat moment beseft dat je geen borstvoeding kan geven. En dat onderschat ik écht niet maar verder kan het toch prima. Lang leve de papflessen en de papa's die 's nachts dan ook lekker uit bed mogen :-) Ik wil je hopen sterkte wensen en als je nood hebt aan een luisterend oor, ik ben maar 1 mailtje van je vandaan ! Verdrietig zijn mag best, het is een stukje verwerken hé maar wees héél aub ook een klein beetje blij voor jezelf dat je gans die heisa met chemo, bestralingen enzo niet door moet. Ik hoop uit de grond van m'n hart dat de vele vragen één voor één beantwoord zullen worden en alles perfect mag verlopen in oktober !
Lieve dochter van ons,
BeantwoordenVerwijderenJa, wat moeten we schrijven? Woorden schieten ons al te kort als we aan het lezen zijn en zien al niets meer door de tranen die over onze wangen lopen. Je vader en moeder staan volledig achter je zeer moeilijke beslissing en zullen je daarin alle steun geven die in ons vermogen ligt. We vinden het fijn dat je er zo openlijk over durft te praten, zelfs gemakkelijker dan we vooraf hadden kunnen bedenken. Maar diep in ons hart weten en voelen we dat je er ook enorm veel verdriet over moet hebben, zeker omdat je nog iets mist in je leven om je helemaal een gelukkig meissie te maken.
We hopen dat je veel steun gaat krijgen van mensen die je dierbaar zijn.
Lieve Marcia,
BeantwoordenVerwijderenWe vinden het heel knap hoe je hiermee omgaat. De keuze die je zelf maakt en waar je 100% achter staat is de enige juiste, ongeacht wat andere denken of vinden. Blijf positief, je hebt deze keuze gelukkig nog kunnen maken en streef je idealen na. De weg naar de operatie toe en de tijd daarna zullen zeker niet altijd makkelijk zijn en er zal misschien altijd nog twijfel, angst en verdriet zijn. je hebt gelukkig lieve vrienden en familie die je altijd zullen steunen.
Patrick, Claudinee en je lieve neefje Storm
Beste Marcia,
BeantwoordenVerwijderenWoorden schieten eigenlijk te kort na het lezen van jou blog.Ik ken je eigenlijk maar oppervlakkig als collega toch wil ik je alle sterkte en wijsheid wensen in deze moeilijke toch dappere beslissing.
Groetjes Peter
Lieve Marcia,
BeantwoordenVerwijderenAls één van jouw lotgenootjes weet ik maar al te goed waar je door heen gegaan bent en nog moet gaan.
Allereerst was daar de "keuze" die je moest maken en waarvan wij beiden maar al te goed weten dat het geen keuze is!
Verre van dat zelfs!
Je zult héél veel mensen tegenkomen die je bewonderen omdat je dapper genoeg bent geweest om deze beslissing te nemen.
En misschien ook wel eens een enkeling die het niet zal begrijpen, sta daar maar niet te lang bij stil, dommerikken heb je nu eenmaal overal.
Bedenkt je, slechts iemand die in jouw schoenen staat kan voelen wat jij nu voelt.
Het komende jaar zal niet altijd mee vallen, je zult ongemak ondervinden, je misschien ergeren aan de beperkingen die je opgelegt gaan worden en je moet afscheid gaan nemen van iets wat je dierbaar is.
Stuk voor stuk zaken die niet gemakkelijk zijn en toch...
Inderdaad: geen chemokuur en geen angst voor kanker, dáár doe je het allemaal voor.
Als ik op de hele periode terug kijk dan kan ik niet anders zeggen dan dat het (ondanks alles) een hele goede periode is geweest, een warme periode ook.
Ik schrijf je dit omdat het bericht van je ouders mij zéér ontroerde!
Het is zó belangrijk dat jouw mensen om je heen staan en je steunen en vasthouden, soms letterlijk!
Ook mijn vader reageerde op dezelfde manier (ik heb geen moeder meer, zij is overleden aan borstkanker)maar ook mijn verdere familie, vrienden en collega's.
Dit maakt een wereld van verschil en draagt je door alles heen, daar ben ik van overtuigt en men kan daar niet genoeg van doordrongen zijn.
En dan zijn wij er natuurlijk ook nog.
Dit wil ik je alvast zeggen: de woorden "zeuren" en "klagen" kennen wij niet, willen we ook niet kennen, komen niet in ons woordenboek voor en bestaan dus niet!!!
Wij er voor je om naar je te luisteren, te luisteren en nóg eens te luisteren, altijd!!!
Ik wens je een wereld van sterkte toe...
Liefs van Zwanet,
Borstenforum.
Lotgenote ik ben net "klaar"maar nog lang niet klaar in mij zelf en nooit meer af... en nooit meer het zelfde en toch ben ik alle dagen dankbaar dat ik deze kans mocht krijgen zonder ziek te worden vooraf.. Sterkte meis
BeantwoordenVerwijderenJess
http://preventieveborstamputatie.blogspot.com
Lieve Marcia,
BeantwoordenVerwijderenIk ben trots op je,omdat jij als eeuwige twijfelaar deze moeilijke beslissing hebt genomen.Ik ben trots op je hoe jij hier dapper mee omgaat.Ik ben trots op je dat je ondanks de zware tijd die je tegemoet gaat je toch focust op de positieve dingen in het leven. En die prins op het witte paard komt er heus wel...een die ziet wie je bent en die je respecteert als mens.En die oma, die is er al....die wacht wel. Eerst samen op vakantie. Ik verheug me erop. Genieten van de mooie dingen die het Italiaanse land te bieden heeft.
Dikke kus Irene
Hoe is het toch mogelijk dat er in de vestiging Rotterdam nu ineens een tweede persoon is die ook het BRCA1 gen heeft.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het ook ineens weer heel confronterend om te lezen hoe jij hiermee om gaat en de beslissingen die je hebt genomen.
Ik ben toen voor de screening gegaan en laat binnen 2 jaar mijn eierstokken verwijderen. Maar ja jij bent nog wat jonger en hebt een kinderwens, dus dan wordt die beslissing ook ineens weer heel anders.
Ik wil je in ieder geval héél veel sterkte wensen de komende tijd en als je eens wilt kletsen dan weet je me vast wel te vinden.
Groetjes Anita van Houdt
Hoi Marcia,
BeantwoordenVerwijderenWat een heftig verhaal. maar wat pak je het op een bijzondere manier op. Ik wil je heel veel sterkte wensen. we zien elkaar hopelijk binnenkort in Leeuwarden.
dikke zoen Frank X
hoi Marcia, ik weet niet hoe ik hier op moet reageren. Geen woorden voor. Maar ik wil je wel laten weten dat ik je heel veel sterkte wens.
BeantwoordenVerwijderenxxIngrid
Hoi Marcia,
BeantwoordenVerwijderenIk lees vol bewondering en met tranen in mijn ogen je blog. Bewondering omdat ik veel respect heb voor de moeilijke keuze die je hebt (moeten?) maken, en tranen omdat je verhaal me diep raakt.
heel veel sterkte de komende periode!
Hallo Marcia,
BeantwoordenVerwijderenWe kennen elkaar eigenlijk niet, ook al zijn we collega's, maar ik wil je toch even heel veel sterkte wensen. Ik vind je heel dapper, stoer en sterk.
Esther van Leeuwen