5. Nesteldrang.....

Nesteldrang, meestal komt het voor bij vrouwen die, zoals mijn lieve vriendin, (hoog)zwanger zijn. Nu verwacht ik geen kindje - dát is een onbetwistbaar feit - maar op de één of andere onverklaarbare reden voel ik, met het zicht op de aankomende operatie, een bijna niet te beschrijven onbeheersbare nesteldrang over me heen komen. Niet te verklaren, omdat ik in het dagelijkse leven nou niet écht het type doorsnee huisvrouw ben, die haar 'huishoudelijke zaakjes' perse dag in dag uit helemaal spik en span op orde wilt hebben. Maar nu.....!?!

Ik erger mijzelf groen en geel aan alles wat los en niet vast zit in mijn huis! Ik irriteer mijzelf aan mijn met nicotine doordrenkte muren! Ik stoor mijzelf aan de inhoud en de kleuren van mijn woonkamer, slaapkamers, keukenkastjes en kledingkasten! En ook het gegeven dat er zo nu en dan meer zwarte, grijze en witte haren van mijn katers Mogli en Baloe op de grond én op mijn bank én bed liggen dan dat zijzelf überhaupt aan hun lijf hebben hangen 'kwelt' mij op dit moment mateloos!

Met de blaren en schaafwonden inmiddels al op mijn handen van het verven, opruimen en schoonmaken, ben ik daarom ondertussen mét mijn twee linker klushanden, die ik volgens enkele dierbare naasten van mij schijn te hebben, begonnen aan wat ik wil noemen, mijn eigen 'extreme home make-over.' Niets blijft bespaart, alles maar dan ook écht alles moet het de komende periode ontgelden. Ja.....zelfs mijn twee Pollewopsen.

Gisteren heb ik deze twee stoere mannen, hoewel ze duidelijk absoluut niet blij schenen te zijn met mijn zojuist verworven schoonmaakwoede, tot vervelends toe eerst eens even flink geborsteld en gekamd. Er is nu helemaal niets meer van over!

Daarnaast heb ik de spullen van de logeerkamer, welke straks mijn slaapkamer wordt omdat mijn ouders tijdelijk bij mij in huis komen wonen om mij te helpen, voor even verhuisd naar de gang en mijn huidige slaapvertrek. De muren van deze ruimte heb ik vandaag, als een echte stoere geëmancipeerde vrouw, ietwat onwennig zelf staan schilderen. Mooi geworden joh!

Tevens heb ik mijn enorme hoeveelheid aan keukengerei voor voorlopig geplaatst in de woonkamer, zodat ik de kastjes waarin zij staan van de week eens even lekker, met Dettol uiteraard, uit kan soppen en kan herindelen. Ook ligt de berg kleding uit mijn kledingkast inmiddels óf in vuilniszakken te wachten totdat de Roteb ze op komt halen, óf ze liggen in het washok klaar om gewassen en gestreken te worden.

En tenslotte heb ik alvast een 'plan de campagne' gemaakt voor de resterende klusjes, waarvan ik vind dat deze gedaan moeten worden. Dit zodat het mij straks aan niets ontbreekt en ik op een veilige, gezonde, maar vooral gezellige manier kan 'bevallen' van mijn nieuwe borsten. Maar eerst..... eerst ga ik morgen - samen mét mijn nesteldrang - naar de Ikea. Wat zullen ze blij zijn.....

4. Psychologische hersenspinsels.....

Gisteren moest ik 'verplicht' op bezoek bij een psycholoog in de Daniel den Hoed kliniek. Verplicht in de zin dat een consult aan een dergelijk persoon gratis en voor niets inbegrepen zit bij het 'arrangementenpakket' van het ziekenhuis als je als vrouw een preventieve borstverwijdering wilt ondergaan, of denkt dit te gaan doen.

Doel van dit bezoek was voornamelijk - als ik het goed begrepen heb - om mij eventueel te helpen bij het afwegingsproces (amputeren óf intensieve controles) en de emotionele belemmeringen die daar mogelijkerwijs bij kunnen komen kijken.

Hoewel ik het erg gezellig vond om met deze expert in de psychologie te praten en van gedachten te wisselen, was deze afspraak in mijn geval op dit moment volstrekt overbodig denk ik. Mijn 'keuze' heb ik immers allang gemaakt, ik sta voor de volle 100% achter mijn beslissing, twijfels aangaande deze operatie heb ik niet en emotioneel gezien sta ik, afgezien van de eerder beschreven ongemakken en een klein chronisch slaaptekort, op dit moment zeer sterk in mijn schoenen, vind ik zelf.

Maar goed, je kan maar vast kennis gemaakt hebben, toch? Want wellicht - en die kans acht ik momenteel best groot - heb ik NA deze eerste operatie wél een enorme behoefte om met iemand te praten die mij geestelijk kan ondersteunen mijn mogelijke verloren zekerheden (eigenwaarde, gevoel van trots, zelfbeeld, zelfvertrouwen, enzovoort) weer terug te krijgen.

Hierbij denk ik op dit ogenblik voornamelijk aan het tijdstip dat het verband er voor de allereerste keer afgaat en ik te zien krijg dat er naast littekens, zwellingen, blauwe plekken en vieze bloedresten en dergelijke niets, maar dan ook werkelijk niets meer te zien is van mijn eigen vrouwelijke rondingen. Brrr..... aan dat confronterende, 'platte,' en misselijkmakende moment wil ik nu écht nog niet denken!

3. Bezoekje aan een belangrijke man.....

Vandaag heb ik de man gezien én gesproken die de aankomende periode een prominente rol gaat spelen in mijn leven, de plastisch chirurg. Een aardige man die, zoals hij zelf zegt, zeer goed in staat is om dames zoals ik weer een nieuwe én goeduitziende voorgevel te geven.

Het bezoekje zelf was niet zo spannend! Ten eerste heeft hij verteld hoe één en ander strakjes in zijn werk gaat, hoelang de diverse operaties gaan duren en welke complicaties ik eventueel kan verwachten. De eerste operatie, welke tevens de zwaarste is qua herstelperiode, gaat ongeveer twee tot twee en een half uur duren, de tweede 60 tot 75 minuten en de derde zo'n 45 minuten. De te verwachte complicaties zijn voornamelijk 'infecties' en 'kapselvorming'.

*"Kapselvorming is een reactie van het lichaam op vreemd materiaal, namelijk de prothese (of expander). Door samentrekking van het littekenweefsel rondom de prothese wordt de nieuwe borst vervormd en kan de prothes hoger of meer zijwaards gaan zitten. De borst voelt dan harder aan. Ook kan een strak en pijnlijkgevoel rondom de prothese ontstaan. Bij sterke kapselvorming kan het littekenweefsel door middel van een operatie worden verwijderd. Hierna blijft de kans op nieuwe kapselvorming echter bestaan. Bij ernstige of terugkerende kapselvorming moet soms de prothese verwijderd worden." (http://www.kwf.nl/)

Ten tweede heeft hij mij de expanders en de protheses laten zien en voelen. Deze voelden allebei heel raar aan. ( een zacht geval met een perzikhuidje, zeg maar......) En ten slotte heeft hij aan de hand van een powerpointpresentatie laten zien wat de beoogde eindresultaten zullen zijn.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik toch wel blij verrast was met wat ik te zien kreeg. De borsten die hij gereconstrueerd had waren, afgezien van wat littekens dan, bijna niet van echt te onderscheiden en zagen er fantastisch uit. Ze zagen er zelfs zo goed uit, dat ik bijna een soort van benieuwd en nieuwsgierig ben geworden naar hoe die van mij er strakjes uit komen te zien. Bijna.....