33. Op naar fase 2!.....

Zojuist ben ik teruggekomen van mijn afspraak met de plastisch chirurg en de fabrikant van de protheses. Een en ander met hen doorsprekend en metend zijn we samen tot de conclusie gekomen dat een kleinere prothese, eentje van 410 gram, toch om de eerder beschreven reden de enige juiste en het mooiste zullen zijn voor mij.

Ondanks dat ik graag grotere 'harries' had gewild heb ik er na vandaag wel vrede mee. Alle mogelijkheden zijn voor mijn gevoel besproken en bekeken en ik voelde me - niet geheel onbelangrijk - serieus genomen.

Dit betekent dat ik vanaf vandaag fase 1 van het gehele proces af kan sluiten en mezelf kan gaan richten op fase 2: de plaatsing van de definitieve protheses. Deze operatie zal ongeveer, afhankelijk van de wachtlijst, over een maandje of zes plaatsvinden in de Daniel den Hoed kliniek.

Naar verwachting zal deze operatie, zowel lichamelijk als geestelijk gezien, niet zo'n heftige zijn als de vorige; ik verlies dan immers - als alles goed gaat uiteraard - niets, maar krijg er hopelijk twee hele mooie nieuwe borsten voor terug! Ik kijk er nu al naar uit!

En totdat het zover is zeg ik; "geen nieuws is goed nieuws!" .....;0)

32. "Het draait allemaal om de breedte!".....

Gisteren was het eindelijk zover! Na een lange, onrustige week vol spanning en onbeheersbare negatieve gevoelens een gesprek gehad met de plastisch chirurg. Deze was voor mij, in tegenstelling tot vorige week, zeer verhelderend en toch ook wel geruststellend.

Verhelderend, omdat mij duidelijk werd waarom het in mijn geval cosmetisch gezien beter is om een kleinere prothese te nemen. De reden hiervan is, omdat de druppelvormige MX 500 cc protheses volgens het schema van de prothesefabrikant alleen geschikt zijn voor dames die een breedte hebben van om en nabij de 14 cm per borst. Daar mijn linkerborst 12.7 cm breed is en mijn rechterborst 13.7 cm zou ik, als ik deze kunstmatige borsten zou nemen, het ongewenste risico kunnen lopen dat deze zowel aan de binnen -als de buitenkant zichtbaar uit gaan steken.

Geruststellend, omdat de door mijn o zo gewenste volle B-cup of (kleine) C-cup ondanks bovenstaande gegevens gelukkig toch nog niet helemaal van de baan is. Deze optie staat nog open, omdat ik over twee weekjes weer een afspraak heb met de plastisch chirurg. Tijdens deze ontmoeting zal 'toevallig' ook de fabrikant van de protheses zelf aanwezig zijn. Hierbij zullen we samen gaan kijken welke andere mogelijkheden er eventueel nog zijn en/of er toch misschien nog andere 'nepperts' in het assortiment zitten, die mij alsnog zonder risico's een mooi maatje meer kunnen geven.

Nog even twee weekjes ietwat zenuwachtig duimendraaien dus!.....

31. Cognitieve dissonantie.....

De afgelopen periode hebben twee gedachten mij enorm geholpen mijn gehele borstamputatie -en reconstructieproces op een positieve, krachtige en sterke manier te doorstaan. De eerste was het rooskleurige gegeven dat ik niet of nauwelijks meer de kans heb om borstkanker te krijgen. De tweede was de leuke bijkomstigheid dat ik van een B-cup naar een mooie volle B-cup of (kleine) C-cup zou gaan.

Lastig, teleurstellend, zwaar en héél frustrerend wordt het als de dingen die je al vanaf het begin van het proces voorgespiegeld zijn ineens totaal anders blijken te zijn. Gisteren kreeg ik aangaande de laatst genoemde gedachte een enorme figuurlijke "klap in het gezicht" toen ik geheel tegen mijn hooggespannen verwachting in ineens te horen kreeg dat het cosmetisch gezien beter is nu te stoppen met de opvullingen en een druppelvormige prothese te nemen van 410 cc - een klein B-cuppie - in plaats van eentje van 500 cc, een C-cup.

Haar advies ter harte nemend - zij is immers de specialist - ben ik hiermee akkoord gegaan. Echter, als je dan het ziekenhuis uitloopt dan komen de emoties (teleurstelling, boosheid, verdriet, een enorme onzekerheid) en de vragen. Hoezo beter? Dat is - als ik het goed begrepen heb - nog minder dan ik voor de operatie had! Maar dát wil ik niet! Op welke feiten baseert men eigenlijk wat beter voor je is? En hoe kan het gebeuren dat de ene dokter al weken het advies geeft het ene te doen en weer een andere specialist gisteren het andere? Zelfs tijdens mijn vorige opvulling wilde de dokter van dat moment er nog wel 100 cc ineens ingooien! Dat is toch raar? Dat moet toch niet kunnen zulke tegenstrijdigheden? Heeft men wel in de gaten wat het psychologische effect is van dergelijke uiteenlopende meningen?

Met deze en nog vele andere hersensspinsels in het achterhoofd ben ik doodongelukkig mijn bed in gekropen, waarna ik vanmorgen na een emotionele slapeloze nacht van veel wikken en wegen toch maar naar het ziekenhuis heb gebeld om een nieuwe afspraak te maken met één van de plastisch chirurgen van de Daniel den Hoed Kliniek. Ik voel me er absoluut niet goed onder wat er gisteren is gebeurd en wat mij is voorgesteld en ik zou graag wat nadere uitleg willen en/of willen vragen of de verwachtingen die bij mij geschept zijn alsnog waargemaakt kunnen worden. Wordt vervolgd!

p.s. Lieve Astrid, dank je wel voor je luisterende oor en je bemoedigende woorden vandaag! Heel veel succes en sterkte met je operatie morgen, ik zal aan je denken en voor je duimen dat het supermooi wordt! XXX