44. De drains zijn er weer uit!.....

Gisteren zijn bij beide borsten de drains eruit gehaald. Het ging niet helemaal van een leien dakje dit keer, want ze bleken muurvast te zitten. De zuster moest dan ook drie keer hard aan de draden trekken voordat ze er uiteindelijk uitgingen. AU....! Wel blij dat ik van die ondingen verlost ben! Kan me toch weer een stuk beter bewegen zo.

Over beweging gesproken.....zie mijn borsten ook dagelijks van kleur veranderen nu. Net na de operatie zag het er allemaal normaal uit. Toen werden ze een beetje gelig van kleur. En gisterenmiddag hadden ze op verschillende plekken de kleur van de bladeren aan de bomen op een lenteachtige dag: groen/geel. Wel grappig om te zien hoe mijn lichaam het genezingsproces ondergaat. Benieuwd wat voor kleuren ik nog meer ga tegenkomen voordat het allemaal genezen is.... ;0)

43. De eerste daagjes na de tweede operatie.....

Vrijdag aan het einde van de middag mocht ik, na lange nacht van spoken, draaien en spierpijn, én een lang dagje van wachten én -wat alles goed maakte - een korte maar leuke ontmoeting met eerder beschreven man, gelukkig weer lekker naar huis. Dit keer weer mét drains omdat mijn borsten nog teveel vocht produceren (20 á 30 cc per dag ongeveer). A.s maandag mag ik weer naar de mammacare-verpleegkundige in de Daniel den Hoed Kliniek en mogen ze er uit als het goed is.

Gisteravond rond een uurtje of tien was er nog even paniek omdat één van de drianflessen geen vacuum meer zoog. Moest daarom snel met mijn vader naar het Erasmus MC zodat de zuster er weer vacuum op kon zetten. Ze heeft me nu een spuit meegegeven zodat ik het, mocht het voor morgen nog een keertje gebeuren, zelf kan doen.

Alles gaat voor de rest eigenlijk heel voorspoedig zo'n paar daagjes na de operatie, kan niet anders zeggen! Voel me kiplekker, heb niet al te veel pijntjes en kan me ook redelijk goed voortbewegen. Gevaarlijk is dat wel, want je bent al snel geneigd om te veel te gaan doen als het goed gaat, terwijl ik het toch écht heel rustig aan moet doen van de dokter. Gelukkig schijnt het zonnetje, dus ga ik daar maar even op mijn manier héél relaxed van genieten! Jammergenoeg nog even NIET in bikini!....;0)

p.s. de scartkabel is weer gevonden, er staan weer nieuwe foto's op!

42. De dag van de tweede operatie....

Afgelopen donderdag was het dan zover, de borstprothesewisseldag! Na een lange nacht van luisteren naar snurkende vuvuzelageluid producerende medepatienten en een onrustige ochtend waarin -tot mijn grote schrik en ongenoegen - ineens de situatie ontstond dat mijn operatie mogelijk niet door zou gaan deze dag, werd ik om 14.30 toch eindelijk, al enigszins high van de kalmerende medicijnen en met mijn operatiejurk aan, de operatiekamer ingereden

Daar aangekomen moest ik op de operatietafel gaan liggen, waarna ik vervolgens met mijn armen wijd gespreid na enkele seconde in een hele diepe rustige slaap zonk toen de narcotiseur een kapje op mijn mond zette. Twee en een half uur later schrok ik, ingetaped en met twee drains in mijn lijf, letterlijk wakker in de uitslaapkamer en werd ik met bed en al teruggereden naar de afdeling Plastische Chirurgie en Reconstructie.

Hier stonden stonden drie boterhammetjes en een soepje klaar die ik, met de gevolgen van mijn zware maaltijd van de vorige keer nog in gedachten, maar voor de helft genuttigd heb. Daarna was het tijd om mijn nieuwe boezem te bewonderen.

Ik moet zeggen, het viel en valt me op dit moment niet tegen wat het operatieteam in elkaar gefabriceerd heeft: ze zitten vooralsnog op de juiste plaats, hebben al redelijk een mooie ronding en hebben, tegen verwachting in, het juiste formaat. Dit kan uiteraard nog veranderen omdat er nog een hoop vocht in mijn borsten zit en omdat één en ander de komende tijd nog wat gaat zakken. Maar.... ik heb goede hoop dat het eindresultaat fantastisch zal zijn! (foto's komen er zo snel mogelijk aan, ben m'n scartkabel kwijt!)

De pijn is me ook ontzettend meegevallen, ondanks dat ik -in tegenstelling tot de vorige keer - dit keer geen beschikking had over een morfinepomp die ik zelf kon bedienen. De pijn die ik gevoeld heb kwam voornamelijk doordat mijn borsten superstrak ingepakt waren in m'n sportbeha met dooroverheen een brede compressieverhogende borstband. Wat me ook opviel was dat ik mijn armen al wel goed kon bewegen zo na de operatie. Vorige keer duurde dat wel een paar weekjes.

Om een uurtje of zes kwamen mijn ouders en een vriendin nog langs en tegen de tijd dat het Nederlands elftal moest spelen was iedereen weer vertrokken. Veel heb ik niet gezien van de wedstrijd omdat mijn oogjes regelmatig wegvielen. Geloof achteraf niet dat ik veel gemist heb!.... ;0)

41. Nog één nachtje slapen .....

Nog één nachtje slapen en dan is het zover! Na maanden rondgelopen te hebben met mijn keihard opgevulde waterballonnen krijg ik dan eindelijk mijn definitieve protheses. Inmiddels is mijn koffertje weer gepakt en zijn de joggingbroeken, hempjes en de sportbeha's weer uit de kast getrokken. Ook het "Grote Oranje Beesie" van de Albert Heijn gaat dit keer mee gezien de spannende voetbalwedstrijd die morgen op het programma staat. (Niet dat ik Nederland-Kameroen zal zien zo net na de operatie, maar toch.....!)

Net als voor de vorige operatie voel ik me -gelukkig - wederom ontzettend kalm en rustig. Hoe gek het ook moge klinken, ik kijk er eerlijk gezegd zelfs naar uit, écht! Ben namelijk gruwelijk nieuwschierig naar hoe het hele zaakje er strakjes uitziet en aanvoelt; Zal de maat toch tegen verwachting in goed zijn? Zullen ze mooi druppelvormig zijn? Zal het er écht natuurlijk uitzien? Zullen de littekens niet te groot zijn? Zullen ze zacht en natuurlijk aanvoelen? Zullen ze weer op de juiste plaats zitten? Enzovoorts, enzovoorts. Helaas moeten de antwoorden nog eventjes op zich laten wachten.

Over minder dan vijf uur mag ik mezelf namelijk eerst melden in het ziekenhuis, waar ik zoals ik eerder beschreven heb nog diverse pre-operatieve gesprekken zal hebben. Ook zal ik als het goed is eindelijk de voor mij nog onbekende dokter zien die mij morgen gaat opereren en zal ik horen hoelaat de prothesewisseling plaats zal vinden. Ik hoop gelijk 's morgens als ik wakker word, want nog een hele ochtend wachten zie ik écht niet zitten.

Totdat het zover is zeg ik.... tot snel maar weer allemaal! Dank jullie wel voor jullie bemoedigende mailtjes en lieve woorden. Uiteraard zal ik na de operatie de komende gebeurtenissen weer op deze weblog proberen te verwoorden. Hopenlijk mét twee héééllleee mooie nieuwe harries!.... ;0)

40. Bijvullen, opnamegesprek en pre-operatief onderzoek.....

Druk dagje gehad afgelopen woensdag. Eerst moest ik naar de Daniel den Hoed om weer wat steriel zout water in de expander te laten spuiten. Deze keer zijn er maar liefst 5 spuiten ingegaan, wat gelijk staat aan 250 cc. In tegenstelling tot eerdere berichten moet ik a.s. maandag toch nóg een keertje. Dit omdat de borstspier anders té lang in ontspannen toestand verkeert voor de operatie.

Vervolgens kon ik doorrijden naar het Erasmus MC. Hier had ik zowel een opnamegesprek met een verpleegkundige als een pre-operatief onderzoek bij de narcotiseur. Het eerste was een soort van kennismakingsgesprek, waarin eerdere ervaringen en andere zaken (voorbereiding op de operatie, de operatie zelf, de tijd na de operatie) werden besproken. Bij het tweede werd bepaald wat mijn gezondheidstoestand is, welke operatierisico's op mij van toepassing zijn en welke verdovingstechniek het meest geschikt is. Ook moest ik nog bloed laten prikken.

Dat laatste ging niet helemaal goed, want ook hier had de verpleegkundige moeite met het vinden van de juiste plek en werd er voor de verandering weer eens misgeprikt. Wat is dat toch? Is het dan écht zo moeilijk.....?

Anyway, om een lang verhaal kort te maken, de verplichte onderzoekjes zijn gelukkig weer afgerond, ik blijk kerngezond te zijn en vooralsnog zonder noemenswaardige problemen de operatie in te kunnen gaan. Nog 6 daagjes!...;0)

39. De officiele oproep.....

Nou, dat 'beetje hopen' waar ik gisteren mijn bericht mee eindigde kan ik definitief laten varen. Inmiddels heb ik een brief gekregen van het ziekenhuis met de officiele oproep dat ik voor mijn geplande operatie opgenomen kan worden op de afdeling 7 midden Plastische en Reconstructieve Chirurgie in het Erasmus MC op: woensdag 23 juni 2010 om 14.00 uur.

Deze dag, zo lees ik in het informatieboekje, zal in het teken staan van verschillende gesprekken, waaronder (a) een verpleegkundig opnamegesprek, (b) een medisch opnamegesprek, (c) een lichamelijk onderzoek en (d) een gesprek met een zaalarts om met mij de behandeling (nogmaals) door te spreken. De operatie zelf zal plaatsvinden op de dag dat het Nederlands elftal voor het WK tegen Kameroen speelt: donderdag 24 juni 2010.

Woensdag 16 juni word ik ook verwacht voor een opnamegesprek en een pre-operatief onderzoek. Spannend allemaal weer! En hoewel ik al weken in mijn achterhoofd heb dat ik geopereerd ga worden beginnen de kriebels met deze officiele mededeling toch aardig door mijn lijf te gieren moet ik zeggen.

Enerzijds, omdat ik uiteraard ontzettend nieuwschierig ben naar wat me de komende periode weer allemaal te wachten staat en hoe het er nu allemaal weer uit komt te zien! Daarnaast, omdat ik - en hier ben ik hilarisch genoeg misschien nog wel nerveuzer voor dan voor de operatie zelf - hoogst waarschijnlijk die persoon daar ga tegenkomen die mij met zijn leuke blik, zijn lieve lach én zijn prettige voorkomen ongemerkt (weer) helemaal van de kaart kan brengen! Zucht...., was het maar vast zover!......;0)

38. Nog 11 daagjes.....

Gisteren te horen gekregen dat het voor 95% niet gaat lukken om mij te opereren volgende week. Het schijnt ontzettend druk te zijn in beide ziekenhuizen en er staan operaties gepland die niet verschoven kunnen worden. Balen!

Ook is besloten om mijn rechterborst tot aan de operatiedag nog maar één keer te vullen, in plaats van vier keer. Dit omdat de huid het door het vele malen prikken té zwaar te verduren heeft en er daardoor het gevaar ontstaat dat de boel gaat infecteren. Wat uiteraard helemaal een onwenselijke situatie is!

Dit betekent dat het aanstaande woensdag de laatste keer zal zijn. Tenzij er nog een wondertje van 5% gebeurt uiteraard, hoewel ik dat eigenlijk zo één, twee, drie niet meer zie gebeuren. Toch stiekum nog maar een beetje hopen!.....

37. Borstprothesewisseldag......?????

't wordt een beetje saai om te schrijven en te lezen wellicht, maar net weer terug van het ziekenhuis. Er is wéér 150 cc vloeistof in mijn expander gespoten en de situatie wordt steeds nijpender. Mede door de extra lek, die twee dagen geleden is ontstaan.

Daarom gaat men nu kijken of ik eventueel volgende week al geopereerd kan worden in plaats van over twee weken. A.s vrijdag krijg ik hier bericht over als het goed is. Pffff, van mij mag het nu écht gaan gebeuren, want ik ben er écht klaar mee nu!

Gelukkig neemt mijn lichaam de vloeistof goed op, anders was ik her en der wel opgezwollen geweest, zo vertelde de mammacare-verpleegkundige.

Mijn inziens belandt het gewoon in het toilet, want ik moet eerlijk zeggen dat mijn darmhuishouding nu even niet is wat het zou moeten zijn. Hoe het eruit ziet, daar laat ik me voor de goede orde maar even niet over uit.... ;o)

36. D-day: woensdag 23 juni 2010

Het is ziekenhuis in, ziekenhuis uit op dit moment. Althans... zo voelt het! Afgelopen vrijdag én gisteren weer geweest om mijn boezem bij te laten vullen. Tot overmaat van ramp prikte de zuster gisteren tot twee keer toe mis en weten we nu écht zeker dat de expander lekker is dan lek. Ze durfde het niet aan om nog een keer te prikken, dus werd de plastisch chirurg er maar weer bijgehaald. Deze heeft er, ondanks dat het er bijna net zo snel weer uitloopt, weer zo'n 180 cc ingespoten. Morgen mag ik weer......

Inmiddels is de operatiedatum bekend (zij het nog niet helemaal officieel) en kan ik gaan aftellen én mezelf voorbereiden op de tijd die komen gaat. Woensdag 23 juni 2010, de trouwdag van mijn ouders enkele decennia geleden, gaat het dan eindelijk gebeuren en zal ik mijn definitieve protheses krijgen. De operatie zal inderdaad zoals verwacht niet plaatsvinden in de Daniel den Hoed Kiniek, maar in het Erasmus MC. Nog 15 daagjes......! ;0)

35. Dweilen met de kraan open.....

Het is dweilen met de kraan open op dit moment. Net terug van het ziekenhuis om de rechterexpander weer iets op te laten vullen. Omdat deze vorige week vrijdag, twee dagen na de opvulling van die week, alweer leeggelopen was, is besloten dat ik nu om de twee á drie dagen even bij de mammacare-verpleegkundige langs ga om de boel weer op te laten spuiten.

Ondanks dat is er helaas nog steeds geen operatiedatum bekend. Er blijken meer gevallen te zijn die net zoals ik snel - of in sommige gevallen sneller - geholpen moeten worden. Daarom is men nu aan het bekijken of mijn operatie eventueel op zeer korte termijn in het Erasmus MC gedaan kan worden.

Spannend allemaal, vind ik! Ik hoop écht dat ik nu spoedig iets ga horen, want ik word eerlijk gezegd, hoewel het volgens de dokter écht allemaal geen kwaad kan, nogal onzeker van deze schemertoe- standen: weet niet waar ik aan toe ben, weet niet waar en door wie ik geopereerd ga worden, en "last but not least," weet van gekkigheid niet meer wat ik aan moet trekken om mijn ongelijke borsten te verhullen....