Vanmorgen, toen half Nederland nog lag te slapen voor mijn gevoel, weer een 'gezellig' bezoekje aan de Daniel den Hoed kliniek gebracht. Hier had ik deze keer twee afspraken. De ene betrof een MRI Scan, de ander het laten maken van medische foto's.
Het laten vastleggen van mijn boezem was niet zo boeiend. Er zijn 6 opnames gemaakt van de buitenzijde van mijn borsten, twee aan de voorkant en twee aan de linker -en rechterzijkant. (Gelukkig hoefde ik geen bordje vast te houden met mijn patiëntennummer, anders had ik mijzelf vast een crimineel gevoeld!) Deze moeten, zo vertelde de medisch fotograaf, samen met de andere foto's die nog gemaakt gaan worden, inzicht gaan geven in mijn persoonlijke medische situatie vanaf beginsituatie, via de vorderingen tot het uiteindelijke resultaat na de diverse behandelingen.
De MRI-Mammografie daarentegen vond ik, hoewel ik niet claustrofobisch ben, best wel eng eigenlijk. Eerst kreeg ik een infuus in mijn arm voor de contractievloeistof. Toen moest ik met mijn buik op een tafel gaan liggen, waarbij ik mijn borsten in een soort van kussen moest hangen. Daarna schoven enkele zusters mij de MR tunnel in, waarna deze gedurende 20 minuten keihard begon te loeien. Heel onaangenaam en bedreigend vond ik dat geluid. Alsof de machine elk moment kon ontploffen! Ik was dan ook blij dat het voorbij was!
Helaas heb ik nog niet gelijk de uitslag gekregen van dit onderzoek. Ik heb van de doktoren begrepen dat ze eerst het één en ander gaan bespreken en dat de uitslag volgende week donderdag pas bekend is. Nog een weekje in spanning afwachten dus.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hoi Marcia,
BeantwoordenVerwijderenTja ze zeggen ook wel dat je een eigen muziekje mee mag nemen.
Ik heb dat zelf één keer geprobeerd, maar het apparaat maakt zoveel herrie dat dat helaas niet veel helpt.
Helaas moet je je tijd gewoon uitliggen.
Liefs Anita