Zojuist ben ik gebeld door een medewerker van het ziekenhuis met de officiële mededeling dat ik, indien er geen spoedgevallen tussendoor komen, volgende week maandag, 26 oktober 2009, geopereerd zal worden. Nog maar 7 nachtjes slapen dus voordat mijn leven écht een onomkeerbare wending gaat nemen! Spannend!
De zenuwen beginnen nu dan ook aardig toe te slaan. Mijn hart bonkt in mijn keel en ik voel me, ondanks dat ik al talloze slapeloze nachten achter de rug heb, helemaal hyper! Weet niet zo goed waar ik 'het' (de innerlijke rust) moet gaan zoeken de aankomende week. Ik heb nog zoveel te regelen en ik merk dat het malen, naar aanleiding van bovenstaande uitnodiging, nu alweer flink toe gaat nemen.
Wat staat me volgende week maandag én de tijd erna precies allemaal te wachten? Hoeveel pijn zal ik voor mijn kiezen krijgen? Zal het zien van mijn platte boezem 'mee' of 'tegen' vallen? Zullen er complicaties optreden? Hoelang zal het herstel duren? Zal mijn lichaam de expanders niet afstoten, wat ook nog mogelijk is? Zullen ze wél of niet iets vinden in het weefsel dat eruit is gehaald? Ben ik nog op tijd? Waarheen leidt deze weg? enzovoorts, enzovoorts. Afijn, ik zal er helaas snel genoeg achter komen.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lieve dochter,
BeantwoordenVerwijderenWe leven enorm met je mee en ook hier worden we geconfronteerd met diverse hersenspinsels nu de tijd daar gaat komen dat ze aan je mooie lichaam beginnen te tornen en trekken. Precies 33 jaar geleden kwam je ter wereld als een prachtig en ongeschonden kindje. Nu precies 33 jaar later krijg je even een mededeling dat ze dat volgende week even gaan veranderen..Geloof maar één ding, dat we ook nu naast je bed zullen staan en met net zo veel bewondering en liefde naar je zullen kijken als 33 jaar geleden. Ook nu zullen we voor je zorgen als ware je een baby. Voor ons blijf jij de knapste en liefste dochter die wij als ouders maar wensen kunnen.
Pa en Ma
Sterkte Marcia!
BeantwoordenVerwijderenHans Snoek
Lieve Marcia,
BeantwoordenVerwijderenIk heb je blog gelezen, en weet eigenlijk niet wat ik moet zeggen. Ook de reacties ontroeren mij enorm. Ik vind het ontzettend knap van je dat je dit allemaal doorstaat. En ook dat je er geen geheim van maakt. Ik wens je heel veel sterkte en zal zeker aan je denken.
Veel liefs Carmen
He Marccia,
BeantwoordenVerwijderengister heb ik nog een klein liedje voor je gezongen voor je verjaardag. Ik denk een dag waarbij je gewoon bent gaan werken om maar niet de hele tijd te hoeven denken aan hetgeen te gebeuren staat. Hopelijk kan ik over een jaar nogmaals voor je zingen en kan je er dan wel van genieten. Meissie heel veel sterkte en probeer in ieder geval deze week toch nog wat rust te vinden want je zal je kracht nog hard genoeg nodig hebben de komende tijd.
xxxxxx
christel
Hoi Marcia,
BeantwoordenVerwijderenAlles is heel herkenbaar als ik het lees, het lijkt wel of ik mezelf terugzie 6 weken terug. Het is mij alles meegevallen en het resultaat muawh...mag er nu al zijn! Het is niet makkelijk, maar het is allemaal goed te doen. Je weet waarom je het doet, je bent een bikkel. En 1 heel groot voordeel, als we met een rollator lopen is dat het enige wat nog rechtop staat ;)
Heel veel kracht en sterkte voor de komende tijd en tot donderdag!
Dikke kus X Leslie
Hey Marcia,
BeantwoordenVerwijderenAlle respect!!
Ik heb het aan de zijlijn gevolgd en ben onder de indruk hoe je alles verwoord. Echt m'n petje af.
Ik wens je de komende aftelweek en alle tijd erna heel veel sterkte.
Ciao,
Michiel, je voormalig studiegenootje