Eerder deze morgen heeft de mammacareverpleegkundige de ondingen die ik al bijna 12 dagen met me meezeul - de drains - verwijderd. Heerlijk, want ik was er écht klaar mee om die dingen mee te dragen, om de draden hiervan steeds maar weer uit de knoop te halen, om constant maar ergens achter te blijven hangen en om de hond van mijn ouders - Boemer genaamd - en mijn katers Mogli en Baloe steeds maar weer te vermanen er niet in te gaan hangen.
Ik had verwacht dat het uithalen ervan nogal wat pijn zou doen, maar gelukkig was dat absoluut niet het geval. De dame, die hierover de verantwoordelijkheid had, deed het heel voorzichtig en secuur en gaf mij goede instructies over hoe de pijn of het ongemakkelijke gevoel tot een minimum te beperken. (diep inademen en daarna zo langzaam mogelijk uitademen)
Over pijn gesproken...... pijn heb ik, de operatiedag hier buiten beschouwing gelaten, eigenlijk bijna helemaal niet gehad de afgelopen anderhalve week. Gelukkig! Wat ik wel constant heb gevoeld en nog steeds voel is een enorme druk op mijn borst, wat waarschijnlijk wordt veroorzaakt door het gevecht dat plaatsvindt tussen de ingebrachte expanders en mijn borstspieren. Ook lijkt het wel alsof er in die zone een paar porseleinen schoteltjes zijn geplaatst in plaats van expanders, zo hard voelt alles daar aan! Echt bizar! Als ze maar niet breken.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo Marcia,heb zojuist je blog gelezen (was het kwijt geraakt).maar meid wat hebben ik/wij een bewondering voor je .
BeantwoordenVerwijderenOok je toch positieve houding die je op kan brengen,terwijl het niet altijd meevalt.
Wij wensen je heel veel beterschap en geluk voor de toekomst,en wie weet komen we elkaar ooit weer tegen op een camping in Italie en drinken we er een wijntje op.
Heel veel groetjes van ons.
Theo en Joke van Diepen, van camping Norcenni.